De Smaak Van Venijn

Beeld je in: het Engelse platteland rond 1950, je woont in een van die statige landhuizen met je twee zussen en een vander die alleen maar geïnteresseerd is in postzegels. Voor de hoofdfiguur van het verhaal, een meisje van 11 jaar, verloopt het leven zoals ze het zich wenst: haar zussen plagen en zich bezig houden met haar hobby, scheikunde. Tot er op een dag een lijk tussen de komkommers ligt.

De auteur weet op een prachtige manier het Engelse dorpsleven van ruim een halve eeuw geleden te beschrijven. Iedereen leeft en beweegt zich nog zoals het hoort in zijn of haar “klasse”. Alleen de hoofdfiguur gaat haar eigen gangetje en beweegt zich met gemak tussen alle bevolkingsgroepen. Tegelijkertijd geeft ze blijk van veel mensenkennis, grote schranderheid en een inzicht in wereldse kwesties dat veel van haar tijdsgenoten niet gegeven was.

Vooral de sfeerschepping boeit in deze roman. Dat een elfjarige wijsneus zich ontpopt tot een geslepen detective weet de auteur door zijn prettige schrijfstijl best aanvaardbaar te maken.