In De Gouden Buik Van Boeddha

In mooi en verzorgd Nederlands brengt Ramsey Nasr verslag uit over een bijzondere reis door het voormalige Birma. Samen met een chirurg, een spoedarts, een aantal studenten geneeskunde en een TV-ploeg is hij er op humanitaire missie. Hoogst uitzonderlijk is dat een Westerse TV-ploeg toegang kreeg tot het land en er bovendien ook nog eens beelden mocht schieten van minder gloieuze aspecten. De opnames resulteerden in een 5-delige reeks onder de naam “Wildcard: Myanmar”, die zeer recent op Canvas werd uitgezonden en waarin de auteur van dit boek de rol van gids en verteller op zich neemt.

Bij of naast deze schitterende Canvas-serie is er voorliggend boek waarin Ramsey Nasr zijn belevenissen in Myanmar verhaalt. De auteur schrijft zoals hij spreekt en vice versa: soms met bewondering, dan weer met verwondering. Lastige thema’s, zowel over de dictatuur in het land als over de geboden humanitaire hulp, worden niet ontweken. Wel worden ze op Nasriaanse wijze aangebracht: zonder te kwetsen maar toch gedreven op zoek naar een antwoord.

In zijn boek spot Ramsey Nasr wel eens met het militaire regime en haar adepten, maar hij heeft evenzeer vragen bij de Westerse houding tegenover het land en haar bevolking. Dokter Luc Beaucourt, die de humanitaire missie leidt, kan rekenen op de bewondering van de auteur, maar ontkomt evenmin aan kritische bemerkingen. Iedereen krijgt de aandacht die hij verdient, maar die aandacht bevat telkens een terecht evenwicht tussen plus en min. Als geen ander kan Ramsey Nasr verwoorden dat neiamnd perfect is, hijzelf evenmin.

Mocht je “Wildcard: Myanmar” gemist hebben op Canvas, vraag ze dan beslist eens op. Lees je eerst het boek of kijk je eerst naar TV? Het maakt eigenlijk niet uit. Ook hier is een mooi evenwicht, beide zijn namelijk even boeiend en interessant.