‘S Werelds Mooiste Plekken

Een boek mogen samenstellen op basis van het fotoarchief van National Geographic moet een droom en een nachtmerrie tegelijkertijd zijn. Dat archief bevat immers ruim tien miljoen foto’s, allemaal van gedegen fotografen die topkwaliteit aanleveren. Hoe moet het zijn om in de schoenen van de fotograaf te staan die zijn werk pas jaren nadien ziet opduiken in een publicatie?
 
De samensteller van deze beeldenrijke uitgave heeft er voor gekozen om de foto’s geografisch te rangschikken; eigenlijk logisch als je ze zomaar voor ’t grijpen hebt uit de ganse wereld. Omdat continenten te onoverzichtelijk bleken werden ze voor deze uitgave opgesplitst in gangbare regio’s: Oost-, Centraal-, Zuid-, enzovoort, met daarnaast aparte aandacht voor de Poolgebieden. Bij elk van de regio’s horen enkele pagina’s tekst om de foto’s enigszins te duiden in een breder kader. Alle foto’s krijgen een onderschrift dat de situatie weergeeft en daarnaast ook fotograaf en jaartal vermeldt. De lezer-toeschouwer krijgt zowel heel recent fotomateriaal onder ogen als wat ouder: plaatsen die nu verwoest zijn door oorlogen of door de natuur (aardbevingen, opwarming) zijn nog quasi ongeschonden te bewonderen.
 
Naarmate je vordert in dit prachtige boek is er één vraag die zich steeds meer opdringt: wat maakt iets tot een mooie plek? Is het puur schoonheid of spreken er ook emoties uit het beeld? Is het alleen maar de ingesteldheid van de fotograaf die bepaalt wat een mooie plek is? Of spelen de mensen die soms in beeld komen ook een rol?
 
Deze wereldomvattende uitgave laat je toe in een oogwenk te reizen naar plaatsen die je in een mensenleven niet allemaal kunt bezoeken. Tijdens het bladeren kun je misschien al een selectie maken: daar wil ik graag naar toe, daar geraak ik wellicht nooit, daar ga ik als … Wat is er mooier dan een boek dat tot dromen aanzet?