De Ronde Van Italië

Wat krijg je als je een romanschrijver als verslaggever van een grote krant naar de Ronde van Italië stuurt? Misschien wel een prachtige verzameling teksten zoals deze die uit de pen vloeiden van Dino Buzatti, toen hem gevraagd werd verslag uit te brengen van de Giro …in 1949.
 
Alhoewel de wedstrijd op zich van secundair belang was voor de auteur, kon hij er toch niet omheen in1949. Het was immers de periode dat de oude leeuw Gino Bartali van zijn voetstuk zou gehaald worden door het jongere talent Fausto Coppi. In zijn bevlogen schrijfstijl had Dino Buzatti meer aandacht voor de mensen langs de weg, de schoonheid van de opeenvolgende landschappen, de sfeer van het naoorlogse Italië en de heroïek van het wielrennen dan voor de wedstrijd van de dag. Natuurlijk treden beide voormelde wielerhelden voor het daglicht, samen met een aantal mindere goden, maar het is niet zozeer de strijd op de fiets die de aandacht krijgt, wel het schouwtoneel daar omheen.
 
 In een tijd dat de radio de enige concurrent was van de sportkranten waren de verslagen van Dino Buzatti eten en drinken voor de lezers. Zijn schrijfstijl kon even heroïsch zijn als het toenmalige wielrennen, maar hij bezorgde zijn lezers ook een beeldrijke indruk van het landschap, de dorpen en steden en de mensen natuurlijk. De hedendaagse lezer kan via de prachtige en bevlogen schrijfstijl van de auteur met enige weemoed terugblikken op die heroïsche wielerstrijd, maar evenzeer naar het land Italië en de metamorfose die het de voorbije halve eeuw onderging.