Het Land Dat Zichzelf Bemint

Het land dat zichzelf bemint is de kroniek van een trektocht door de verschillende staten van Amerika. In de bestemmingen zit blijkbaar geen lijn. Het lijkt wel of de auteur van de ene bus op de andere stapt zonder duidelijk doel voor ogen. Dat deze wijze van reizen niet altijd in dank wordt afgenomen ondervond hij reeds bij zijn eerste aankomst op het continent. Wegens zijn nonchalance om geen hotel te bespreken en het wantrouwen van de immigratiediensten krijgt hij onmiddellijk een uitwijzingsbevel. Een tweede poging lukt gelukkig wel.

Atlas profileert zich meer en meer als dè uitgeverij van het betere reisboek. Al is dit boek geen zuiver reisverhaal; het is meer een interviewboek. En ook bij de term interview kun je vragen stellen. Het is niet altijd even duidelijk wie het gesprek begon. Werd er een vraag gesteld of legde de gesprekspartner spontaan zijn gevoelens bloot? Deze stijl is zowat het handelsmerk van Rotthier: de mensen op zodanige manier benaderen dat ze spontaan hun verhaal vertellen. Een techniek die hij ook al in “Hotel Fabiola” hanteerde.

Voor zijn verplaatsingen maakte de auteur meestal gebruik van de openbare buslijnen. Door zijn de contacten met zijn medepassagiers en de plaatselijke bevolking krijg je een verwarrend beeld van de Amerikaanse samenleving, met veel tegenstrijdigheden en tegenovergestelde meningen. Daarom moet je zeker het nawoord lezen, dit geeft een verhelderende conclusie van de 15 maanden durende tocht door het land van de onbegrensde mogelijkheden.