Een Week Op De Luchthaven

Alain de Botton, de schrijver van dit handzaam boekje, heeft zich strategisch opgesteld om zijn verhaal te schrijven. Zijn schrijftafel staat namelijk in de inkomsthal van de Londense luchthaven Heathrow. Er is géén betere observatiepost om de toeristen die komen en gaan te observeren.
Er zijn de mannen en vrouwen in maatpak met weinig bagage, die regelmatig op zakenreis gaan, met het just-in-time principe. Anderen, zoals de koeriers uit Epping, hebben dan weer jaren uitgekeken naar deze dag om eindelijk naar het thuisland te vliegen met hun bagages vol cadeautjes voor de familie.

Emoties zijn nooit weg op de luchthaven: ongeduld, frustratie en blijdschap. Zoals de man die in woede uitbarst omdat hij nét te laat is om in te checken. Het verdriet van een jong koppel bij het afscheid nemen van elkaar of het gezin dat klaar staat om naar Griekenland af te reizen en nu al ruzie heeft. De verwachtingsvolle gezichten van zowel de wachtenden als van de passagier, die terugkomt van een verre reis, om zich met elkaar te herenigen na het uitchecken. Frustratie om verloren geraakte bagage.

Een plaats waar de gewone werkmens nooit zal vertoeven is de Concorde Room van British Airways. Die is er uitsluitend om exclusieve passagiers en oligarchen te verwennen. Er moet nog steeds een onderscheid zijn tussen de superrijken en het gewone volk, zo blijkt.

Als de avond valt keert de rust weer. De korte Europese vluchten zitten erop en de wachtruimten zijn vreemd leeg. Het poetspersoneel begint de nachtelijke poetsronde en enkele vliegtuigen krijgen hun check-up. Want morgenvroeg hoort alles piekfijn te zijn om de nieuwe stroom toeristen te ontvangen.