De Boeddha En De Marionetten

Joop Verstraten trok geruime tijd door het geboycotte en weinig bezochte Myanmar en brengt in dit boek verslag uit van zijn waarnemingen. Alhoewel hij behoorlijk wat aandacht heeft voor de interessante bezienswaardigheden van het land staan die niet centraal in dit boek, wel de complexe samenleving van tientallen inheemse volkeren die onder de knoet ligt van een militaire dictatuur en veel te leiden heeft van een Westerse, zeg maar vooral Amerikaanse boycot.
 
 Als de staat Congo, de Amerikaanse zanger Prince of de Waalse tennisster Henin besluiten hun naam te veranderen dan is een groot deel van de pers en de buitenwereld onmiddellijk bereid daaraan gevolg te geven. Alhoewel Birma reeds decennia Myanmar heeft wordt het land toch nog vaak met zijn eerdere naam vermeld; dat geeft al aan dat het land in het verdomhoekje van het zit. De auteur gebruikt in zijn boek consequent de lokale geografische benamingen.
 
 Onderweg door Myanmar laat Joop Verstraten de lezer kennismaken met een aantal van de tientallen inheemse volkeren die samen het land bevolken, waarbij de Birmanen zowat 60% van de totale bevolking uitmaken. Hoe moeilijk en complex dat samenleven wel is ondervonden de vroegere heersers, maar ook de Britten die van hun kolonisatie een behoorlijke knoeiboel maakten. De militaire dictatuur heeft het ook bijzonder moeilijk om die samenleving in evenwicht te houden, terwijl de wereldbekende oppositieleidster Aung San Suu Kyi evenmin al ooit een oplossing voorstelde. Wie ooit ook de leiding in handen had, marionetten speelden steeds een belangrijke rol om de samenleving ogenschijnlijk in balans te houden.
 
 Tegen de achtergrond van een samenleving waarin ook het Boeddhisme nog een belangrijke rol speelt veroordeelt de auteur de militaire junta ten zeerste, maar hij heeft evenmin een goed woord over voor de boycot opgelegd door de Amerikanen, die op geen enkele wijze de militaire bestuurders treft, alleen de gewone bevolking. Joop Verstraten wijst erop dat de Amerikaanse boycot onder meer verwijst naar de toestand van de mensenrechten in Myanmar, maar hij kaatste die bal terug met enkele rake woorden: Irak, Abu Ghraib, Guantanamo, …
 
 Zelfs al ben je het niet altijd eveneens met de politieke visie van de auteur op de situatie van Myanmar, dit is in ieder geval een boeiend en leerrijk boek dat ruim inzicht verschaft in geschiedenis, cultuur en samenleving van het land.