Terug Naar Nepal

Volgens de achterflap is dit “een non-fictie roman met onverwachte gebeurtenissen en wendingen”. Wie ben ik om dat tegen te spreken? Een roman zonder die ingrediënten zou misschien eerder saai overkomen. De auteur of de uitgever hadden ons beter gewaarschuwd voor de onverwachte wendingen in de complexe zinsbouw. Zij vragen eigenlijk meer aandacht dan de bijzondere reis die de auteur maakt.

Laten we even genieten van dit pareltje: “Het symbool wat hier al eeuwenlang een zonnewiel voorstellen moest en dat iedere vrachtauto van het zonodige geluk moest voorzien in het verkeer van India”. Een pagina verder ontdekte ik deze ongetwijfeld zorgvuldig opgebouwde zin: “Deze ladingen (op fietsen, red.) varieerden overigens van honderden schoenendozen met schoenen, tientallen gasflessen tot een dozijn levende geiten keurig bijeen gebonden met touw zodat ze voorop bleven liggen op hun weg naar het slachthuis”. Twee bladzijden verder ontdekte ik dit meesterwerkje: “Toch was het beter dan zoals veel anderen het hadden besefte hij zich”. En toen had ik nog maar 13 pagina’s gelezen…

Ongetwijfeld had de auteur een fantastische reis achter de rug toen hij vol enthousiasme zijn belevenissen neerpende. Er zijn wel meer mensen die schrijven zoals ze spreken of denken. Niets op tegen en soms zelfs boeiend. Maar hier had de uitgever minstens een paar raadgevingen moeten geven aan de auteur. Of was hij te weinig geïnteresseerd in wat er onder zijn logo op de markt komt?

Ronald Bruining, leg bij een volgend verhaal je tekst eerst eens voor aan een uitgever met ietwat meer interesse in je schrijfwerk.